لباس شب زنانه و تحولات آن

سال‌های ابتدایی قرن بیستم شامل پیشرفت در مدهای زنانه از اندام های S شکل، احیای سبک‌ها از امپراتوری به سبک فلاپر در دهه 1920 و مدهای تعصبی دهه 1930 بود. 1920 شروع انقلاب به سبک‌ فلاپربود. کفش های پاشنه بلند، کرست ها ناراحت و سنگین به نفع سوتین و لباس زیر کنار رفتند واستفاده از رنگ سرخ، رژ لب، ریمل و سایر لوازم آرایشی، مدل موهای کوتاه تری مانند باب ایجاد شدند.

طراحانی مانند کوکو شانل، السا شیاپارلی و ژان پاتو در این سبک پیشتاز بودند. یقه‌ها عمیق و گشاد بودند، آستین‌ها کوتاه بودند یا فقط بند روی شانه بودند، طول دامن‌ها با توجه به مدل‌ها متفاوت بود و معمولاً پارچه های نازک و ظریف لایه لایه روی هم قرار میگرفتند. پارچه‌ها، پارچه‌های ابریشمی و ساتن بسیار انعطاف‌پذیر و مخمل‌های مجلل و تافته بودند و معمولا با چین‌ های ریز ، گلدوزی، توردوزی، منجوق، حاشیه کاری و قیطان تزئین می‌شدند.

در طول دهه 1930 با ایجاد مدهای تعصبی به مرور استایل های روز شب از یک دیگر جدا شدند. طول لباس های روزقالبا از وسط ساق پا تا مچ پا در نوسان بود در حالی که لباس‌های شب تا قوزک پا ادامه داشتند و با سبک‌های متفاوتی طراحی و دوخته می شدند.لباس های با پشت هایی بازو پارچه‌ های لطیفی که از سرشانه و تا باسن آزاد می چرخید و از باسن تا پایین پا ادامه داشت و روی زمین سر میخورد.